“Elif, Lam, Mim…”
Yüreğimi dökerim ayet ayet aşk’ın kaynağına, Bismi-hayy…
Bir ‘BE’nin içini dolduramam; fakat her fâsılada kendimi görürüm…
Dayandı boğazıma aşk; en kurban olunası vakitlerde…
İsmailî bir teslimiyetti bu; ölümün her adımına koşarak karşılık vermek…
Bir çocuk yüreğiyle gülümsemek yarına,
Bir an evvel uyanmak için kapatıp gözleri;
Cebrâil sesiyle uyandırılsam bayramlara..
Kadim Dolunay