Bir fecir vakti ölüm süzülüyor şakaklarımdan
Ruhum seyyahlığa düşüyor, bedenim baygınlığa…
Rüyalar kaçıyor aralanan göz kapaklarımdan
Ve sabahlar hayr ile yorumlanıyor aydınlığa
Minareler semaya durmuş, pervaneler dağ deler
Karanlık şefkatle bırakıyor yere tüm renkleri
Fısıldanıyor kulaklarıma hümayun nağmeler
Ve kıyamda düzeliyor yüreğimin tümsekleri
Şehadet duasıyla titrerken bütün parmaklarım,
Alnımdan boşalır ruhum; Rabbime ederken secde
Dilime ayet incileri işlerken dudaklarım,
Yakarışlar aşk’a dökülür, kalbim gelirken vecde
Denize küs balık gibiyim rahmetin oltasında
“İkrâ” diyerek çözülüyor dilim aşkı yutarak
Gözlerim bigâne oluyor ezelin ortasında
“İsrâ” deyip yürüyorum cesedimi uyutarak
Şimdi seccademi öper alnından bütün ahlarım,
Ve gözyaşıyla yıkanır geceyi şahit tutarak.
Tövbe ipiyle sarılınca kanayan günahlarım,
Selam verir Güneş, karanlıktan ruhumu atarak.
Kadim Dolunay