Gözlerinin nehrine dalınca, bir (b)aşka akıyorum,
Gönlümün sönmüş kandillerini sadece sana yakıyorum.
Kayısı ağaçlarının gölgesinde dinlenirken
Kendimi rüzgarına bırakıyorum.
Kömürhan köprüsünden geçerken,
Özlemlerimi Fırat’a atıyorum.
Sultan Suyundan sana koşuyor,
Bey dağından sana düşüyorum.
Bakışlarım sana uyuşuyor,
İliklerime kadar sana üşüyorum.
Ah… Yüzün bir firuzende…
Ölü ha(ya)llerimi ikliminle yaşatıyorum.
Seni güneş gibi bağrıma basarken,
Donmuş bakışlarımı sıcaklığına katıyorum.
Gözbebeklerinde nefesinle savrulan saçlarımı tararken,
Akıp giden zamana kaşlarımı çatıyorum.
Odamın loş aydınlığında buğday kokan türküler dinlerken,
Yine senli rüyalara yatıyorum.
Kadim Dolunay