Topraktan yaratılmışların taşlaşmış haline şahit oldum
Vazgeçtiler bir güle gebe kalmaktan.
İlim enginliği ve mâna derinliği şaha kalkmış ummanların,
Birkaç kurak sözle yok edilmek istendiği bir çağın
Küf tutmuş merkezindeyiz…
Ve bir doğuşun ölümlü izindeyiz;
Her ezan hitamında salâ okunur…
Buğulu camlara adımızı yazmanın vakti geçti çoktan
Nasır tutmuş ömrümüzden.
Aynalara bakan sıcak gülümsemelerin vedası tekrarlanır gözlerimizde.
Soğuk bir ciddiyet dökülür yüzümüzden
Parmak uçları hissiyatını kaybetmiş ellerimize…
Ve bir şarkı tellerimize,
Fani âlemin bestesiyle dokunur…
Tek kişilik hayalleri olanların dünyasında,
Tek kişilik bayramlara sürgün edildik.
Suretin, sireti ezdiği bir zamanın köhne ucunda,
Mâna ve madde arasında bozgundayız!
Bir dünya çizildi hayatın en ak sayfasına; her yani masivadan…
Ve bir nidâ yapışır kulaklarımıza dünyadan;
Gözlerimizden ölüm okunur…
Hayat ki, “El-veda” ve “Merhaba” arasında ince bir çizgi…
Bir doğum sancısı misali, her nefes acıya gebe.
Kalbe girift duyguların peşinde sürüklenir vakitler,
Yol boyu yalnızlık molası düşer sağımıza.
Ve bir elin sıcaklığı başımıza,
Ölüm meleği şefkatiyle dokunur…
Kadim Dolunay