Önüme düşen bakışlarımdan yakala beni!
Sana takılıp yırtılan bir yüreğin gönüllü hamalıyım.
Kesilince dünyanın sesi, yalnızlığım guruldar içimde
Aklıma düşersin en beyaz halinle.
Yalnızlığımın küf kokulu kabuğunu kırıp,
Derin bir iç çekişin akıbetinde adını andım.
Adını andım düştün gönül teline
Her notada sen yankılandın.
Sevdiğim! Nağme nağme, ahenk ahenk yakala beni..!
Ayrılığı hesaba katılmamış heyecanların bedelini öder yüreğim.
Kadim bir sevginin küllerini üflerken içimden yalnızlığa,
Anıların zılgıtıyla çınlar ruhum.
Rüyaların girizgâhında uyanmayla son bulan,
Ve kırıklıklarını döküp giden umutların aynasıyım.
Sesin kulağa depremlerle düştüğü en köhne mekânların karanlıklarıyım.
Uçsuz bucaksız bir deryanın en bulanık yanıyım…
Bir gün, yorgun bir buluttan damla damla yağarsam üzerine,
Saçının her teliyle yakala beni..!
Sensizliği içime resmeden fırçası kanlı şehirde
En gri portresini çizerim susmanın.
Giderken bir imsak vakti senli düşlere,
Gölgeni düşürür önüme dolunay
Ve ben âma olurum ve ben lâl!
Kimsenin kimseye yürekten bakmadığı bu yerde,
Tıpkı annem gibi bakar gözlerime hüzün…
Babam gibi tutar ellerimden koşulsuz.
Sağım, solum hüzün! Kalbine saklandım yakala beni..!
Senin bir ‘elveda’na kaç gecelik gözyaşı ‘merhaba’ları getirir?
Susma sözüne gül kaçmış yâr..!
Sensizliğin acısını hangi sevinçler bitirir?
Sana gelmek istiyorum bütün rıhtımlardan koparak
Serkeş hayaller üfler yelkenlerimin en nasipsiz gülüşlerine.
Çocuklar gibi büyüyen bir hayalin ateşindeyim…
Ritmi bozulan şu kalbimle senli ahenkler peşindeyim.
Hadi! Ayak izlerime şarkılar bıraktım, yakala beni..!
Sen meleklerin öpücükleri arasında nazlı nazlı uyurken,
Şehrin otogarına düşer ayaklarım bir gece vakti.
Sabah aydınlığına doğru ulaşırım caddelerin en gül kokulusuna.
Çalarsam kalbini, konuk olmak istersem yüreğine, korkma
Aç gözlerini usulca…
Pencerenin buğusunu silmek için uzanınca ellerin
İçine cennetler sığan gözlerinle yakala beni..!
……….
Kadim Dolunay