Şiirden umman yaptım ırmakların üstüne
Çağladı şu yüreğime susturamıyorum.
Ateşten mürekkepler değdi aşkın hüsnüne
Yuttu bütün benliğimi, kusturamıyorum.
Ah diyerek yürüdüm kuşların kanadında
Aşk zehri döküldü suretime kan tadında
Yükseldikçe küçüldüm, kayboldum adında
Adımı unuttum, 'beni' çağıramıyorum.
Güneşi koydum dalgaların yokuşlarına
Haber verdim ülkemin sürünen kuşlarına
Yankılar astım dağların parmak uçlarına
Çığlıklar boğuyor beni, bağıramıyorum.
Bir yol gösterir güller aşkın saltanatında
Çiçekler yürüyünce, kış sendeler tahtında
Gökyüzü gölgelenir denizlerin altında
Hep rüyalara düş oldum ayılamıyorum.
Kırdım ömrüme vurulan bütün kilitleri
Cesedim geriye gidiyor, ruhum ileri…
Avuç avuç fısıldadım tüm kelimeleri
Eridim bir zerre bile sayılamıyorum.
Rengini düşürdü toprağa gözbebeklerim
Gökkuşağını boynuma bağlayamıyorum.
Hatıralar eceline yürür ben beklerim
Gözlerime umut kaçtı ağlayamıyorum.
Kadim Dolunay