İçimdeki boşluk seninle damla damla dolarken,
Gözlerim yıldızların seyrine daldı, baktı öyle Gülefşan…
Bir hüznün son çırpınışlarını hissettim sevince dönüşürken.
Bakışlarının ahusuna tutundum senli hülyalara düşerken.
Aynı şehrin havasını içime çekerken
Nefesin doldu ciğerlerime ey Gülefşan…
Öp beni kalbimden,
Gülüşün düşsün siretini okuyup hatmeden yüreğime.
Gecenin karanlığına örülürken ruhum hüzünlerle,
Arşın perdesine işlenir gözlerinden dökülen inciler.
Zamanın avucuna bırakılır herbir şey;
Ben kendimi sana bıraksam, tutmaz mısın Gülefşan..?
Annemi ocak başında ekmek yaparken
Seyredişlerimde bulduğum huzuru duydum sesinde…
Ekmek kokusu gibi güven verdi varlığın.
Sevdanın başladığı yerde hasrete alışırken,
Külfetin sonuna düştüm…
Aşk’ın senli halini yaşamaya çalışırken,
Hasretin koruna düştüm Gülefşan…
Islanan yastığım şimdi kurumaya çekilir ümit güneşinde.
Hadi tut ellerimden, aşk aşk yürüyelim ey Gülefşan…
Kadim Dolunay